Mistrz Doses i jego uczeń, udali si

Mistrz Doses i jego uczeń, udali się do królewskich stajni. Zgodnie z harmonogramem pora aby zgłębił sztukę jeździectwa. Młody chłopiec niechętnie podążał za mistrzem. W jego oczach konie były niczym innym jak wielkimi i niebezpiecznymi bestiami. Dla chłopca, każdy krok był jak wędrówka do rzeźni. Wtedy, Ricard zauważył pomnik rycerza. Zawsze go ciekawiło co uczynił ten rycerz by zasłużyć na tą rzeźbę.
-Mistrzu, kogo przedstawia ten pomnik?
-Mój lordzie, widziałeś ten pomnik wielokrotnie. Czemu o to pytasz właśnie teraz?- Mistrz Doses zmarszczył brwi. Mędrzec przewidział cel księcia.
-Oczywiście, ale jestem ciekaw kim on był.
Para zatrzymała się przed pomnikiem.
-Ten pomnik został wykonany przez najznakomitszych rzeźbiarzy swojej epoki. Było to zanim nasi przodkowie najechali tą ziemię.
Starzec pogłaskał swoją długą biała brodę i usiadł na zimnej podstawie. Jego ciało potrzebowało odpoczynku. Młody chłopiec usiadł obok niego.
-Zgodnie z naszą religią- ciągnął mędrzec- po wielkiej burzy, tajemnicza energia rozproszyła się po świecie. W każdej dekadzie kilku nowonarodzonych otrzymywało specjalny dar: nieśmiertelność. Żaden człowiek nie mógł ich zabić. Odzyskiwali zdrowie po każdej ranie otrzymanej podczas bitwy, a na ich ciałach nie było żadnych blizn.
-Mistrzu, jeśli byli nieśmiertelni to dlaczego tu jest ich pomnik?
Mędrzec spojrzał na Ricarda swymi pełnymi wiedzy oczyma.
-Pewnego dnia, kiedy liczba nieśmiertelnych osiągnęła tysiąc dwieście pięćdziesiąt, niebo spowiła czerń a nieśmiertelni usłyszeli głos: „Jestem stworzycielem nieba, Panem wiatru i światła. W waszych rękach leży przyszłość świata. Jesteście półbogami, nieśmiertelnymi. Jednakże, cena za ten ar jest wysoka. Nie będziecie mieli potomków ani nie doświadczycie prawdziwej miłości. Nie zginiecie śmiercią naturalną ani z ręki śmiertelnika. Wykujecie miecz z silverytu i zahartujecie we własnej krwi. Miecz ten jest groźny dla śmiertelników jak i dla was. Nie spoczniecie póki przeznaczenie się nie wypełni. Najsilniejszy z was zabije mojego potomka, pozwalając aby drugi zasiadł u mego boku. Wasze dusze zostaną wtedy uwolnione, klątwa się skończy. Gdy nadejdzie wasz ostatni dzień, zabiorą was wiatry. Dokonajcie właściwego wyboru.”
Ricard słuchał opowieści z otwartymi ustami. Nie spodziewał się usłyszeć o nieśmiertelnych. Mało tego, wyglądał na przestraszonego.
-Mistrzu, mówiłeś tak jakbyś tam był, jakbyś był jednym z nich.
-To nie prawda Mój lordzie- mistrz się uśmiechnął. Chłopak jest bystry.
Po wielu latach służby królom mistrz wiedział jak nie wyjawić pewnych faktów przez emocje.
-Postać, którą widzisz to słynny półbóg Ingvar. Zginął walcząc z Rignarem, Jego miecz rozpadł się po uderzeniu w silverytowy pancerz Nowego Boga. Pomnik wzniesiono by podniecił morale rycerzy zanim ruszali do boju.
-To była piękna historia Mój mistrzu- Ricard spojrzał na twarz półboga i poczuł że, jeśli Ingvar mógł walczyć z Rignarem, on może stawić czoło mniej groźnemu przeciwnikowi- Chodźmy do stajni.
-Więc już się nie boisz koni?- zapytał z uśmiechem Doses
-Wiedziałeś o tym? – chłopiec był zaskoczony
-Oczywiście że, wiedziałem- mędrzec położył swoją starą dłoń na ramieniu księcia. Jest taki sam jak Nigel.- Twój ojciec w twoim wieku również się bał koni.
Mistrz Doses spojrzał na pomnik Ingvara. Minęło tyle lat, Chciałbym abyś tu był przyjacielu. W stajni Ricard dostrzegł białego kucyka. Łagodne brązowe oczy spoglądały w jego własne. Wewnętrzny strach zniknął a jego ręka gładziła kucyka po głowie.
-Czy ten koń może być mój? Jest taki miły i przyjazny.- krzyknął Ricard
-Oczywiście, jak go nazwiesz?
-Nazwę go- książę Ricard zastanowił się- Grom!
-Grom to dobre imię dla bohaterskiego konia- powiedział znajomy głos
-Mój królu, Moja królowo, nie spodziewaliśmy się was tutaj- mistrz Doses ukłonił się.
Król John I Baerston wraz z towarzyszącą mu żoną, Królową Celestyną, weszli do stajni.
-Miło was widzieć dziadku i babciu- Ricard pobiegł w ich kierunku i przytulił się do nich.
-Ja tez się cieszę że, Cię widzę Ric- król pogładził włosy chłopca i spojrzał na swojego mentora.- Proszę kontynuuj i wybacz nam nasze najście- powiedział król i udał się ze swoją królową w kierunku kaplicy Amandila.
Mój lordzie, nie oczekuję dalszych przeszkód więc kontynuujmy- powiedział Doses.
Po sesji treningowej, mistrz Doses uznał że, są gotowi by pojeździć za murami stolicy. Zanim minęli bramę przejechali obok opuszczonej i zamkniętej kuźni czekającej na nowego kowala. Za bramą były duże połacie zieleni. Zobaczmy jak sobie radzisz za murami.
W międzyczasie król i królowa właśnie minęli ostatnią bramę oddzielającą ich od ścieżki do kaplicy. Dumny lew Baerstonów spoglądał na nich z blanków wieży za nimi. Ścieżka pokryta była trawą i od strony gór była osłonięta drzewami, podczas gdy drugiej broniły mury. Gdy, droga skręciła w lewo, para miała drzewa po obu stronach, jako że, był to obszar zieleni między dwoma wzgórzami.
Król zauważył że, teren jest pełen kwiatów.
-Spójrz na te kwiaty, czy nie są p

結果 (中文) 3:

掌握剂量和他的学生，他们去了皇家马厩。按照时间表的时候他看穿骑马的艺术。一个年轻的男孩不愿跟随主人。马在他的眼中不过是大的和危险的野兽。男孩喜欢徒步旅行，每一步都是屠宰场。然后，注意到了骑士的开胃酒。他总是在想这个骑士做了什么值得那个雕塑。我的主人，谁提出的这尊雕像吗？我的主，你看到这尊雕像多次。为什么是现在？大师皱着眉头剂量。智慧预测目标的王子。当然，但我不知道他是谁。一对夫妇站在纪念碑。这尊雕像是由其时代最杰出的雕塑家。这是在我们的祖先入侵这片土地。长长的白胡子老人抚摸你，坐在冰冷的基础上。他的身体需要休息。年轻的男孩坐在他旁边。根据我们的宗教圣人-拉-神秘的能量。在大风暴，在世界上。在每一个十年的新生儿接受一些特殊的礼物：不朽。没有人能杀了他们。每一次得到了他们在战斗中获得健康的伤口，在他们的身上没有任何伤痕。我的主人，如果他们是不朽的雕像，这是他们为什么在这里？智者的眼睛看着李嘉图的完整的知识。有一天，当数量达到一千二百五十神仙和神仙，天空是黑色的创始人：“我听到天堂的风和光，你是世界的未来。在你的手中。你们是神，神仙。然而，这个价格是高的AR。你有没有真正的爱，神的后裔。自然死亡或手不会死的凡人。wykujecie剑silverytu和zahartujecie在自己的血。这是一个危险的剑和你一样的凡人。spoczniecie命运不做不到。你会杀了我的后代中最强的，第二，让他坐在我的身边。你的灵魂将被释放的时候，诅咒将结束。当你把你的最后一天，风。做出正确的选择。”张开嘴听故事的开胃酒。他不希望听到的神仙。不，他看起来很害怕。师父，你说你在那里，你是他们中的一员。这不是真的，我的主，我的主人笑了笑。男孩很聪明。许多年后，主人不知道如何告诉国王服务的某些事实的情绪。我是一个性格看到英格瓦的敬仰。rignarem死于战斗，他的剑击中了silverytowy装甲后新的神。纪念碑建于兴奋的士气会动的骑士在战斗。这是一个美丽的故事，我的主人，一个公司的脸和半人半神看着他，如果他能打rignarem英格瓦，对手不可能面对的危险，让我们去马厩。所以我不害怕马？他微笑的剂量你知道吗？男孩是惊讶，当然，我知道你的手放在肩膀上的老智者的王子。nigel.一样-你父亲的年龄也害怕马。掌握剂量ingvara看着纪念碑。我想让你在这里已经很多年了，他是我的朋友。在马厩里看到一个白色的小马开胃酒。温柔的棕色的眼睛，看在他自己的。内心的恐惧消失了，他的手gładziła小马的头。这可能是我的马吗？她是一个很好的开胃酒przyjazny.叫道当然，你叫他什么？我觉得他是个公司名称迅雷。迅雷是一个很好的名字，英勇的马-一个熟悉的声音说我的王，我的王后，没想到你在这里掌握剂量低头。国王约翰和baerston伴随着妻子女王celestyną走进马厩。很高兴见到你，爷爷和奶奶一个公司在他们的方向跑去，抱着他们。我也很高兴见到你，王pogładził里克-头发的男孩，他看着自己的mentora.请继续和原谅我们的入侵，国王说，他和他的王后amandila走向教堂。我的主，我期待着更多的障碍，所以不让我说的剂量。我认为练习会话，掌握剂量，他们准备去外面的首都。他们通过大门旁边的一个废弃的在等待新的铁匠锻造和封闭。门是绿色的大面积。让我们看看你做的墙。同时，国王和王后在刚刚过去的一门分离他们从教堂的路径。骄傲的狮子baerstonów看着他们，他们blanków塔。路径覆盖是从山上的草和树是守卫，而其他的保护墙。当向左转，双路两边有树，为绿色，这两座山之间的地区。国王注意到，都是充满了鲜花。看这些花，你不