Mistrz Doses i jego uczeń, udali si

Mistrz Doses i jego uczeń, udali się do królewskich stajni. Zgodnie z harmonogramem pora aby zgłębił sztukę jeździectwa. Młody chłopiec niechętnie podążał za mistrzem. W jego oczach konie były niczym innym jak wielkimi i niebezpiecznymi bestiami. Dla chłopca, każdy krok był jak wędrówka do rzeźni. Wtedy, Ricard zauważył pomnik rycerza. Zawsze go ciekawiło co uczynił ten rycerz by zasłużyć na tą rzeźbę.
-Mistrzu, kogo przedstawia ten pomnik?
-Mój lordzie, widziałeś ten pomnik wielokrotnie. Czemu o to pytasz właśnie teraz?- Mistrz Doses zmarszczył brwi. Mędrzec przewidział cel księcia.
-Oczywiście, ale jestem ciekaw kim on był.
Para zatrzymała się przed pomnikiem.
-Ten pomnik został wykonany przez najznakomitszych rzeźbiarzy swojej epoki. Było to zanim nasi przodkowie najechali tą ziemię.
Starzec pogłaskał swoją długą biała brodę i usiadł na zimnej podstawie. Jego ciało potrzebowało odpoczynku. Młody chłopiec usiadł obok niego.
-Zgodnie z naszą religią- ciągnął mędrzec- po wielkiej burzy, tajemnicza energia rozproszyła się po świecie. W każdej dekadzie kilku nowonarodzonych otrzymywało specjalny dar: nieśmiertelność. Żaden człowiek nie mógł ich zabić. Odzyskiwali zdrowie po każdej ranie otrzymanej podczas bitwy, a na ich ciałach nie było żadnych blizn.
-Mistrzu, jeśli byli nieśmiertelni to dlaczego tu jest ich pomnik?
Mędrzec spojrzał na Ricarda swymi pełnymi wiedzy oczyma.
-Pewnego dnia, kiedy liczba nieśmiertelnych osiągnęła tysiąc dwieście pięćdziesiąt, niebo spowiła czerń a nieśmiertelni usłyszeli głos: „Jestem stworzycielem nieba, Panem wiatru i światła. W waszych rękach leży przyszłość świata. Jesteście półbogami, nieśmiertelnymi. Jednakże, cena za ten ar jest wysoka. Nie będziecie mieli potomków ani nie doświadczycie prawdziwej miłości. Nie zginiecie śmiercią naturalną ani z ręki śmiertelnika. Wykujecie miecz z silverytu i zahartujecie we własnej krwi. Miecz ten jest groźny dla śmiertelników jak i dla was. Nie spoczniecie póki przeznaczenie się nie wypełni. Najsilniejszy z was zabije mojego potomka, pozwalając aby drugi zasiadł u mego boku. Wasze dusze zostaną wtedy uwolnione, klątwa się skończy. Gdy nadejdzie wasz ostatni dzień, zabiorą was wiatry. Dokonajcie właściwego wyboru.”
Ricard słuchał opowieści z otwartymi ustami. Nie spodziewał się usłyszeć o nieśmiertelnych. Mało tego, wyglądał na przestraszonego.
-Mistrzu, mówiłeś tak jakbyś tam był, jakbyś był jednym z nich.
-To nie prawda Mój lordzie- mistrz się uśmiechnął. Chłopak jest bystry.
Po wielu latach służby królom mistrz wiedział jak nie wyjawić pewnych faktów przez emocje.
-Postać, którą widzisz to słynny półbóg Ingvar. Zginął walcząc z Rignarem, Jego miecz rozpadł się po uderzeniu w silverytowy pancerz Nowego Boga. Pomnik wzniesiono by podniecił morale rycerzy zanim ruszali do boju.
-To była piękna historia Mój mistrzu- Ricard spojrzał na twarz półboga i poczuł że, jeśli Ingvar mógł walczyć z Rignarem, on może stawić czoło mniej groźnemu przeciwnikowi- Chodźmy do stajni.
-Więc już się nie boisz koni?- zapytał z uśmiechem Doses
-Wiedziałeś o tym? – chłopiec był zaskoczony
-Oczywiście że, wiedziałem- mędrzec położył swoją starą dłoń na ramieniu księcia. Jest taki sam jak Nigel.- Twój ojciec w twoim wieku również się bał koni.
Mistrz Doses spojrzał na pomnik Ingvara. Minęło tyle lat, Chciałbym abyś tu był przyjacielu. W stajni Ricard dostrzegł białego kucyka. Łagodne brązowe oczy spoglądały w jego własne. Wewnętrzny strach zniknął a jego ręka gładziła kucyka po głowie.
-Czy ten koń może być mój? Jest taki miły i przyjazny.- krzyknął Ricard
-Oczywiście, jak go nazwiesz?
-Nazwę go- książę Ricard zastanowił się- Grom!
-Grom to dobre imię dla bohaterskiego konia- powiedział znajomy głos
-Mój królu, Moja królowo, nie spodziewaliśmy się was tutaj- mistrz Doses ukłonił się.
Król John I Baerston wraz z towarzyszącą mu żoną, Królową Celestyną, weszli do stajni.
-Miło was widzieć dziadku i babciu- Ricard pobiegł w ich kierunku i przytulił się do nich.
-Ja tez się cieszę że, Cię widzę Ric- król pogładził włosy chłopca i spojrzał na swojego mentora.- Proszę kontynuuj i wybacz nam nasze najście- powiedział król i udał się ze swoją królową w kierunku kaplicy Amandila.
Mój lordzie, nie oczekuję dalszych przeszkód więc kontynuujmy- powiedział Doses.
Po sesji treningowej, mistrz Doses uznał że, są gotowi by pojeździć za murami stolicy. Zanim minęli bramę przejechali obok opuszczonej i zamkniętej kuźni czekającej na nowego kowala. Za bramą były duże połacie zieleni. Zobaczmy jak sobie radzisz za murami.
W międzyczasie król i królowa właśnie minęli ostatnią bramę oddzielającą ich od ścieżki do kaplicy. Dumny lew Baerstonów spoglądał na nich z blanków wieży za nimi. Ścieżka pokryta była trawą i od strony gór była osłonięta drzewami, podczas gdy drugiej broniły mury. Gdy, droga skręciła w lewo, para miała drzewa po obu stronach, jako że, był to obszar zieleni między dwoma wzgórzami.
Król zauważył że, teren jest pełen kwiatów.
-Spójrz na te kwiaty, czy nie są p

結果 (中文) 1:

Mistrz Doses i jego uczeń, udali się do królewskich stajni. Zgodnie z harmonogramem pora aby zgłębił sztukę jeździectwa. Młody chłopiec niechętnie podążał za mistrzem. W jego oczach konie były niczym innym jak wielkimi i niebezpiecznymi bestiami. Dla chłopca, każdy krok był jak wędrówka do rzeźni. Wtedy, Ricard zauważył pomnik rycerza. Zawsze go ciekawiło co uczynił ten rycerz by zasłużyć na tą rzeźbę.-Mistrzu, kogo przedstawia ten pomnik?-Mój lordzie, widziałeś ten pomnik wielokrotnie. Czemu o to pytasz właśnie teraz?- Mistrz Doses zmarszczył brwi. Mędrzec przewidział cel księcia.-Oczywiście, ale jestem ciekaw kim on był.Para zatrzymała się przed pomnikiem.-Ten pomnik został wykonany przez najznakomitszych rzeźbiarzy swojej epoki. Było to zanim nasi przodkowie najechali tą ziemię.Starzec pogłaskał swoją długą biała brodę i usiadł na zimnej podstawie. Jego ciało potrzebowało odpoczynku. Młody chłopiec usiadł obok niego. -Zgodnie z naszą religią- ciągnął mędrzec- po wielkiej burzy, tajemnicza energia rozproszyła się po świecie. W każdej dekadzie kilku nowonarodzonych otrzymywało specjalny dar: nieśmiertelność. Żaden człowiek nie mógł ich zabić. Odzyskiwali zdrowie po każdej ranie otrzymanej podczas bitwy, a na ich ciałach nie było żadnych blizn.-Mistrzu, jeśli byli nieśmiertelni to dlaczego tu jest ich pomnik?Mędrzec spojrzał na Ricarda swymi pełnymi wiedzy oczyma.-Pewnego dnia, kiedy liczba nieśmiertelnych osiągnęła tysiąc dwieście pięćdziesiąt, niebo spowiła czerń a nieśmiertelni usłyszeli głos: „Jestem stworzycielem nieba, Panem wiatru i światła. W waszych rękach leży przyszłość świata. Jesteście półbogami, nieśmiertelnymi. Jednakże, cena za ten ar jest wysoka. Nie będziecie mieli potomków ani nie doświadczycie prawdziwej miłości. Nie zginiecie śmiercią naturalną ani z ręki śmiertelnika. Wykujecie miecz z silverytu i zahartujecie we własnej krwi. Miecz ten jest groźny dla śmiertelników jak i dla was. Nie spoczniecie póki przeznaczenie się nie wypełni. Najsilniejszy z was zabije mojego potomka, pozwalając aby drugi zasiadł u mego boku. Wasze dusze zostaną wtedy uwolnione, klątwa się skończy. Gdy nadejdzie wasz ostatni dzień, zabiorą was wiatry. Dokonajcie właściwego wyboru.” Ricard słuchał opowieści z otwartymi ustami. Nie spodziewał się usłyszeć o nieśmiertelnych. Mało tego, wyglądał na przestraszonego.-Mistrzu, mówiłeś tak jakbyś tam był, jakbyś był jednym z nich.-To nie prawda Mój lordzie- mistrz się uśmiechnął. Chłopak jest bystry.Po wielu latach służby królom mistrz wiedział jak nie wyjawić pewnych faktów przez emocje.-Postać, którą widzisz to słynny półbóg Ingvar. Zginął walcząc z Rignarem, Jego miecz rozpadł się po uderzeniu w silverytowy pancerz Nowego Boga. Pomnik wzniesiono by podniecił morale rycerzy zanim ruszali do boju.-这是一个美丽的故事我师父 Ricard 看半神半人的脸和他觉得是否他能 Rignarem 与它战斗，英格瓦可能面临更强大的对手-让我们去马厩。-所以你已经吓得马？-笑着问剂量-你知道此事吗？— — 这个男孩很惊讶-当然，我知道圣人老把手放在王子的胳膊上。是相同-你父亲在你这个年龄也害怕的马了。 奈杰尔。冠军剂量看着英格瓦的雕像。它一直所以很多年了，我想在这里是我的朋友。在稳定的 Ricard 发现一匹白色的小马。温柔的棕色的眼睛期待着他自己。内心的恐惧消失了，他的手 gładziła 小马的头上。-是否这匹马可以属于我？是不错和友好喊的 Ricard-当然，正如你叫它吗？-名称 it-王子 Ricard 停止向雷 ！-格罗姆是一个好名字为英雄的马，"说一个熟悉的声音我的王，我的女皇，我们没想到你这里大师剂量鞠了一躬。约翰王、 Baerston 及陪同他的妻子，女王 Celestyną 去马厩。-很高兴见到你爷爷和奶奶 Ricard 朝他们跑过去，抱在怀里。-我也很高兴，你看到 Ric 国王，他抚摸着他的头发男孩，看了他的导师请继续原谅我们我们入侵说国王和跟着他的王后的教堂的 Amandila 方向。我的主，我并不期望进一步障碍所以让我们继续，说的剂量。在训练结束后的剂量的主人发现，准备去首都的高墙。他们通过前门口开车旁边被遗弃和关闭等待一个新的铁匠锻造。网关后，大面积的绿化。让我们看看你如何做墙后面。与此同时，国王和王后只是他们通过最后一门到教堂从路径分离。骄傲的狮子，Baerstonów 与一个空白的塔，在他们身后看着他们。道路上铺满了草，山的另一边屏蔽的树木，而其他辩护在墙。当这条路左转时，他们树两边都有，因为它是绿色领域的两座山之间。王指出，该地区是开满鲜花。-来看看这些花不是 p

結果 (中文) 3:

掌握剂量和他的学生，他们去了皇家马厩。按照时间表的时候他看穿骑马的艺术。一个年轻的男孩不愿跟随主人。马在他的眼中不过是大的和危险的野兽。男孩喜欢徒步旅行，每一步都是屠宰场。然后，注意到了骑士的开胃酒。他总是在想这个骑士做了什么值得那个雕塑。我的主人，谁提出的这尊雕像吗？我的主，你看到这尊雕像多次。为什么是现在？大师皱着眉头剂量。智慧预测目标的王子。当然，但我不知道他是谁。一对夫妇站在纪念碑。这尊雕像是由其时代最杰出的雕塑家。这是在我们的祖先入侵这片土地。长长的白胡子老人抚摸你，坐在冰冷的基础上。他的身体需要休息。年轻的男孩坐在他旁边。根据我们的宗教圣人-拉-神秘的能量。在大风暴，在世界上。在每一个十年的新生儿接受一些特殊的礼物：不朽。没有人能杀了他们。每一次得到了他们在战斗中获得健康的伤口，在他们的身上没有任何伤痕。我的主人，如果他们是不朽的雕像，这是他们为什么在这里？智者的眼睛看着李嘉图的完整的知识。有一天，当数量达到一千二百五十神仙和神仙，天空是黑色的创始人：“我听到天堂的风和光，你是世界的未来。在你的手中。你们是神，神仙。然而，这个价格是高的AR。你有没有真正的爱，神的后裔。自然死亡或手不会死的凡人。wykujecie剑silverytu和zahartujecie在自己的血。这是一个危险的剑和你一样的凡人。spoczniecie命运不做不到。你会杀了我的后代中最强的，第二，让他坐在我的身边。你的灵魂将被释放的时候，诅咒将结束。当你把你的最后一天，风。做出正确的选择。”张开嘴听故事的开胃酒。他不希望听到的神仙。不，他看起来很害怕。师父，你说你在那里，你是他们中的一员。这不是真的，我的主，我的主人笑了笑。男孩很聪明。许多年后，主人不知道如何告诉国王服务的某些事实的情绪。我是一个性格看到英格瓦的敬仰。rignarem死于战斗，他的剑击中了silverytowy装甲后新的神。纪念碑建于兴奋的士气会动的骑士在战斗。这是一个美丽的故事，我的主人，一个公司的脸和半人半神看着他，如果他能打rignarem英格瓦，对手不可能面对的危险，让我们去马厩。所以我不害怕马？他微笑的剂量你知道吗？男孩是惊讶，当然，我知道你的手放在肩膀上的老智者的王子。nigel.一样-你父亲的年龄也害怕马。掌握剂量ingvara看着纪念碑。我想让你在这里已经很多年了，他是我的朋友。在马厩里看到一个白色的小马开胃酒。温柔的棕色的眼睛，看在他自己的。内心的恐惧消失了，他的手gładziła小马的头。这可能是我的马吗？她是一个很好的开胃酒przyjazny.叫道当然，你叫他什么？我觉得他是个公司名称迅雷。迅雷是一个很好的名字，英勇的马-一个熟悉的声音说我的王，我的王后，没想到你在这里掌握剂量低头。国王约翰和baerston伴随着妻子女王celestyną走进马厩。很高兴见到你，爷爷和奶奶一个公司在他们的方向跑去，抱着他们。我也很高兴见到你，王pogładził里克-头发的男孩，他看着自己的mentora.请继续和原谅我们的入侵，国王说，他和他的王后amandila走向教堂。我的主，我期待着更多的障碍，所以不让我说的剂量。我认为练习会话，掌握剂量，他们准备去外面的首都。他们通过大门旁边的一个废弃的在等待新的铁匠锻造和封闭。门是绿色的大面积。让我们看看你做的墙。同时，国王和王后在刚刚过去的一门分离他们从教堂的路径。骄傲的狮子baerstonów看着他们，他们blanków塔。路径覆盖是从山上的草和树是守卫，而其他的保护墙。当向左转，双路两边有树，为绿色，这两座山之间的地区。国王注意到，都是充满了鲜花。看这些花，你不